Berichten van de Werkmetjehart-vloer: gesprek met Anoushka van Hoften

Datum

30 september 2020

“Het leukste van het vak? Anderen laten excelleren door ze goed te faciliteren” – een gesprek met Anoushka van Hoften

Onze eigen directieassistente Monica Kuppens vraagt in de rubriek Berichten van de Werkmetjehart-vloer andere Topondersteuners het hemd van het lijf. Hoe ben je in het vak terechtgekomen, wat is het allerleukste en hoe zie jij de toekomst van ons vak?

Deze keer spreekt Monica met Anoushka van Hoften die werkzaam is bij Combiwel in Amsterdam als directieassistent. Anoushka introduceert zichzelf: ik ben 51 jaar en woon samen met mijn man in Uitgeest. Wij hebben een samengesteld gezin, maar de kinderen zijn de deur uit. Een vriendin van mij heeft een ruimte waar zij macramé workshops geeft, hier help ik haar soms bij met uitproberen nieuwe workshops of patronen. Dus macramé is een van mijn hobby’s, daarnaast werk ik graag in de tuin, vind ik wandelen heerlijk en doe ik graag en lichte vorm van bootcamp.

Hoe ben je in het vak terecht gekomen?

Vier jaar lang studeren was thuis niet zo bespreekbaar. Ik ben toen op zoek gegaan naar een opleiding van één jaar. Dat werd Schoevers. Als je van de opleiding komt, denk je heel wat te weten. Maar dat is natuurlijk niet zo. Ondanks de opleiding begin je toch gewoon met de administratieve taken, daarvanuit ben ik doorgegroeid tot waar ik nu ben.

Gaandeweg kreeg ik steeds meer hr-taken erbij en toen er iemand uitviel bij de salarisadministratie heb ik dat opgepakt. We kregen een controle van UWV, waar we met vlag en wimpel doorheen kwamen, alleen was ik niet een gecertificeerde salarisadministrateur. Die opleiding ben ik toen gaan volgen. Hierna ben ik steeds meer in het hr-vak gaan doen en heb ook mijn diploma personeelsmanagement gehaald.

Tijdens de vorige crisis kwam ik zonder opdracht te zitten. Een vriendin van mij had binnen de organisatie waar zij werkte iemand nodig om het secretariaat weer op orde te brengen. Zo ben ik weer terug het vak ingerold. Ik mis nog wel de salarisadministratie af en toe.

In mijn huidige functie merk ik dat er steeds meer hr-taken bij het algemeen management komen te liggen. Door de hr-opleidingen die ik de afgelopen jaren heb gevolgd, kan ik meedenken in de beslissingen die genomen moeten worden. Veel meer dan vroeger ben je in ons vak een sparringpartner. Je mag/kan je op veel meer gebieden laten horen. Vroeger was het toch meer ja en amen. Nu geef je advies en word je serieuzer genomen. Dat heeft natuurlijk ook te maken met de senioriteit die ik inmiddels meebreng.

Wat zijn 3 eigenschappen die niet mogen ontbreken in ons vak?

Je moet echt kunnen organiseren, flexibel zijn en kunnen anticiperen. En natuurlijk een helicopterview hebben. Weten hoe je alle draadjes kunt verbinden. Je moet om kunnen gaan met een nieuwe werkelijkheid (dat was ook al voor de coronacrisis), wat kunnen/moeten we met deze veranderingen.

Wat voor mij een grote uitdaging was? Om onze studiedag die normaal gesproken natuurlijk live zou zijn nu helemaal digitaal te organiseren. Deze beslissing hebben we begin augustus genomen, wat ons nog maar een krappe 6 weken gaf om naar digitaal om te schakelen. We hebben met NEPgroup een livestream kunnen organiseren. Gelukkig was deze digitale versie ook zeer succesvol.

Wat vind je het allerleukste van je werk en wat minder?

Het leukst vind ik het verbinden van mensen. Weten welke kennis en kunde iemand heeft zodat je mensen aan elkaar kan koppelen. Daarnaast laat ik graag mensen om me heen excelleren door ze goed te faciliteren. Het is een cliché, maar ik zet graag mensen in hun kracht.

Minder leuk is als er weer een afspraak met weet ik veel hoeveel mensen verzet moet worden…. Al is dat in de afgelopen jaren wel steeds makkelijker geworden. Zeker nu er geen/minder reistijd is doordat er veel online kan.

Hoe blijf jij je ontwikkelen?

Ik dwing mezelf regelmatig uit mijn comfortzone te stappen, steeds nieuwe dingen op te pakken en mijn grenzen verleggen. Doordat ik er een tijdje uit geweest ben, had ik digitaal toch wat achterstand. Dat heb ik snel ingehaald en nu geef ik mezelf op als key-user als er nieuwe systemen geïmplementeerd worden, zo blijf ik bij. Tijdens de digitale studiedag heb ik interviews afgenomen, ruim 200 collega’s keken mee. Ik zag ze natuurlijk niet maar evengoed was het super spannend om te doen. Ik meld me ook altijd aan voor projecten. Zo heb ik net een project afgerond als projectondersteuner voor een subsidietender Buurtteams vanuit de gemeente Amsterdam.

Heb je tips voor mooie, interessante, leerzame boeken of websites?

Ik ben lid van de NVD (Nederlandse Vereniging van Directie- en managementondersteuners), daar haal ik veel uit. Het is leuk om met vakgenoten te praten en te sparren. Ook hun algemene trainingen zijn erg leuk. In mijn vrije tijd vind ik het heerlijk om historische romans te lezen van o.a. Simone van der Vlugt (De kaasfabriek, Het schaduwspel, Schilderslief), korter geleden Judith Koelemeijer (Hemelvaart, Het zwijgen van Maria Zachea).

Wil je een blooper met ons delen?

Vroeger, in het begin van mijn carrière, had je papieren archieven die vaak enorm waren. Waar ik werkte was het archief in de kelder. Aan het eind van de dag werd er in die periode via een intercom omgeroepen dat iedereen het archief moest verlaten. Ik was ervan overtuigd dat dit was omdat het archief dan op slot ging. Op een dag was ik in het archief toen ik de boodschap via de intercom hoorde. Ik ben als een gek naar de deur gerend, als de dood dat ik opgesloten zou worden in de kelder. Toen ik tegen een collega’s vertelde dat ik net op tijd uit het archief was, schoten ze allemaal in de lach. De boodschap was alleen maar het verzoek om niets meer uit het archief te halen, omdat de avonden gebruikt werden voor de digitalisering van het archief. Je snapt dat ik dit regelmatig moest horen….